[[ current.song_name ]]
[[ current.artist ? current.artist.name : '' ]]
[[ currentlyTimer ]]
[[ current.totalTimer ]]
00:01
بیوگرافی: ایرج جنّتی عطایی (زادهٔ ۱۹ دی ۱۳۲۵ در مشهد)، شاعر، ترانهسرا، نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر است ترانهسُرایی را در نوجوانی (اوایل دهه چهل خورشیدی) آغاز کرد. برای ترانههای اولیهاش، میلاد کیایی آهنگسازی میکرد که روزهای سهشنبه از یک برنامه آماتوری رادیو ایران پخش میشد اولین کاری که بهطور رسمی از او پخش شد ترانهای بود به اسم «شِکوِه» که بر روی ملودیای از سلیمان اکبری نوشته بود و روز جمعهای از برنامه شما و رادیو پخش شد بعدتر به صورت تیمی، کار با یکی از درخشانترین آهنگسازان موسیقی پاپ ایران، پرویز مقصدی را آغاز کرد. در این دوران ترانههای بسیاری را بر مبنی ملودیهای مقصدی آفرید. ترانه «گلسرخ» با اجرای ویگن، یکی از مشهورترین ترانههای این دوران است. سپس به استودیو طنین پیوست و ترانههایش در این دوران در کنار ترانههایی از شهیار قنبری و اردلان سرفراز آغازگر موج نو ترانه ایران شد. در ادامه این موج و پیوستن ترانهسرایان دیگری همچون زویا زاکاریان، مسعود امینی، فرهاد شیبانی و منصور تهرانی با آهنگسازی آهنگسازانی همچون واروژان، بابک بیات و حسن شماعیزاده و صداهایی چون داریوش، گوگوش و ابی موسیقی پاپ و ترانه ایران در دهه پنجاه خورشیدی (هفتاد میلادی) به اوجی درخشان رسید. در سال ۱۳۵۱، به خاطر ارزشهای هنری و اجتماعی ترانههایش، برنده «جایزه فروغ» شد اما این جایزه را چند سال بعد، در آستانه برگزاری دیگرباره آن ـ به عنوان اعتراض به شیوه حاکم بر گزینش نامزدهای جایزه ـ پس داد در سال ۱۳۵۲ او به همراه دوست و بچهمحل دوران نوجوانیاش، بابک بیات با احساسی که از رویداد سیاهکل گرفت، «ترانه جنگل» را با صدای داریوش اقبالی منتشر کرد. این ترانه در کنار ترانههای «بنبست» و «خونه»، ساواک را متوجه او کرد که به دستگیری او و داریوش در سال ۱۳۵۳ منتهی شد.
[[ current.artist ? current.artist.name : '' ]]
[[ currentlyTimer ]]
[[ current.totalTimer ]]
00:01